Horoskop Wedyjski
Co to jest astrologia wedyjskaAstrologia wedyjska obejmuje wiedzę o wpływie planet na życie ludzkie. Horoskop Wedyjski zawiera opierające się na Wedach wytłumaczenie procesów zachodzących w ciele człowieka jak i we Wszechświecie.
Różnice między astrologią zachodnią a wedyjską Ajanamsa Na Zachodzie astrolodzy stosują system sajana, zodiaku słonecznego. Astrolodzy indyjscy używają systemu nirajana, zodiaku syderycznego. Różnica położenia planet i domów w Zodiaku spowodowana jest precesją i zwana jest ajanamsą. Ajanamsa (Ayanamsha) to sanskryckie słowo złożone z dwóch słów: ayana i amsha, gdzie ayana oznacza precesję a amsha wskazuje składnik. W przeciwieństwie do astrologii zachodniej, która jest oparta na tropikalnym zodiaku, wedyjski system astrologii jyotish (dźjotisz) bierze pod uwagę gwiezdną (rzeczywistą) pozycję planet. W obecnej chwili różnica w położeniu planet wynosi ok. 24 stopni. Wartość ta zmienia się o ok. 50 sekund na rok. Planety (nawagraha) Planety brane pod uwagę przez dźjotisz to: Słońce, Księżyc, Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn i dwa węzły księżycowe. Nie uwzględnia się Urana, Neptuna i Plutona. Naksatry Naksatry to podział Zodiaku na 27 części. Naksza znaczy osiągać, zbliżać się, tra znaczy chronić, strzec. Całe słowo oznacza również gwiazdę. Nakszatry odnoszą się ściśle do najjaśniejszych gwiazd w różnych konstelacjach. Patroni i twórcy Ważną grupę tekstów tworzących dźjotisza śastry stanowią astronomiczne sidhanty. Obejmują one prace znanych z historii astronomów indyjskich, między innymi Arjabhaty, Brahmagupty czy też Wiraha Mihiry. Są też nimi starożytne teksty sanskryckie, np Surja siddhanta, która według tradycji pochodzi od dewów i riszich (mędrców, wyższych istot). Pierwszymi riszi, którzy zaczęli przekaz wiedzy o astronomii i astrologii byli Wisznu, Brahma, Śiwa itd. Astrologia gwiazdowa i tropikalna Gwiezdny i tropikalny to terminy używane do opisania dwóch różnych definicji roku. W astrologii odnoszą się do dwóch różnych systemów współrzędnych ekliptyki używanych do podziału ekliptyki na dwanaście „znaków”. Każdy znak jest podzielony na 30 stopni, co daje w sumie 360 stopni. Podczas gdy astrologiczne systemy gwiezdne definiują znaki związane z pozornym ruchem wstecznym gwiazd stałych o około 1 stopień co 72 lata z perspektywy Ziemi, systemy tropikalne ustalają punkt wiosenny lub równonoc wiosenną (znaną również jako równonoc marcowa w północnej półkuli) do 0 stopni Barana i zdefiniuj resztę zodiaku z tego punktu. Astrologia gwiazdowa wykorzystuje systemy korekcyjne znane jako ayanamsas (sanskryt: „ayana” „ruch” + „aṃśa” „komponent”) do wyjaśnienia precesji równonocy, podczas gdy astrologia tropikalna nie stosuje takich miar. To spowodowało, że dwa systemy, które były identyczne około 2000 lat temu, rozeszły się na przestrzeni wieków. Systemy Ayanamsa używane w astrologii hinduskiej (znanej również jako astrologia wedyjska) obejmują Lahiri ayanamsa i Raman ayanamsa. Ayanamsa Fagana-Bradleya jest przykładem systemu ayanamsy używanego w zachodniej astrologii gwiezdnej . Począwszy od 2020 r., Znaki słoneczne obliczone przy użyciu ayanamsy Sri Jukteshwar były około 23 stopnie za znakami tropikalnego słońca. Według tych obliczeń osoby urodzone na przykład między 12 marca a 12 kwietnia miałyby znak słońca w postaci Ryb. Natomiast osoby urodzone między 21 marca a 19 kwietnia miałyby znak słońca Barana według obliczeń tropikalnych. Cyril Fagan, zachodni astrolog gwiazdowy, założył, że pochodzenie zodiaku jest oparte na głównej koniunkcji, która miała miejsce w 786 r. p.n.e., kiedy wiosenna równonoc znajdowała się gdzieś w środku Barana, co odpowiada różnicy około 39 stopni lub dni. |
27 Naksatry - księżycowe rezydencjeNaksatry (nachhatras) lub rezydencje księżycowe to 27 równych części nocnego nieba używanego w astrologii hinduskiej, z których każda jest identyfikowana przez jej gwiazdę (gwiazdy). Naksatry to podział Zodiaku na 27 części.
Historyczna (średniowieczna) astrologia hinduska wyliczała 27 lub 28 nakṣatrów. We współczesnej astrologii powszechnie stosuje się sztywny system 27 nakṣatrów, z których każdy obejmuje 13 ° 20 ′ ekliptyki. Brakująca 28. nakszatra to Abhijeeta. Każda nakṣatra jest podzielona na równe ćwiartki lub pady 3 ° 20 ′. Największe znaczenie ma Abhiśeka Nakṣatra, który jest królem innych naksatrów. Mówi się, że oddawanie czci i zdobywanie przychylności dla tego naksatry daje moc uzdrawiania wszystkich innych naksatrów i jest przedmiotem troski w astrologii predykcyjnej i łagodzeniu karmy.
|
Zodiak astronomicznyNiewielka liczba astrologów gwiezdnych nie traktuje znaków astrologicznych jako równego podziału ekliptyki, ale definiuje swoje znaki na podstawie rzeczywistej szerokości poszczególnych konstelacji. Obejmują również konstelacje, które są pomijane przez tradycyjny zodiak, ale nadal pozostają w kontakcie z ekliptyką.
Stephen Schmidt w 1970 wprowadził Astrology 14, system z dodatkowymi znakami opartymi na konstelacjach Ophiuchus i Cetus. W 1995 roku Walter Berg przedstawił swój 13-znakowy zodiak, który ma dodatkowy znak Ophiuchus. System Berga został dobrze przyjęty w Japonii po przetłumaczeniu jego książki przez Mizui Kumi w 1996 roku. W celu określenia konstelacji pozostających w kontakcie z ekliptyką stosuje się granice konstelacji określone przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w 1930 roku. Na przykład Słońce wkracza w granicę IAU Barana 19 kwietnia w prawym dolnym rogu, co jest nadal raczej bliżej „ciała” Ryb niż Barana. IAU określiło granice konstelacji bez uwzględnienia celów astrologicznych. Daty, które Słońce przechodzi przez 13 astronomicznych konstelacji ekliptyki, są wymienione poniżej, z dokładnością do roku 2011. Daty będą się zwiększać o jeden dzień co 70,5 roku. Podane są również odpowiednie daty tropikalne i gwiazdowe. |
Astrologia wedyjskaJyotisha lub Jyotishya (od sanskryckiego jyotiṣa, od jyóti- „światło, ciało niebieskie”) to tradycyjny hinduski system astrologii, znany również jako astrologia hinduska, astrologia indyjska, a ostatnio astrologia wedyjska. Termin astrologia hinduska jest używany jako angielski odpowiednik Jyotiṣa od początku XIX wieku, podczas gdy astrologia wedyjska jest terminem stosunkowo nowym, który wszedł do powszechnego użytku w latach siedemdziesiątych XX wieku wraz z samopomocowymi publikacjami na temat Āyurveda lub jogi.
Niektórzy zachodni uczeni uważają, że astrologia horoskopowa praktykowana na subkontynencie indyjskim wywodzi się z wpływów hellenistycznych po epoce wedyjskiej, a Vedanga Jyotishya, jeden z najwcześniejszych tekstów o astronomii w Wedach, pochodzi z ostatnich stuleci p.n.e. Jest to jednak punkt intensywnej debaty i wielu indyjskich uczonych uważa, że Jyotisha rozwinęła się niezależnie, chociaż mogła wchodzić w interakcje z grecką astronomią, a Vedanga Jyotishya została opracowana do 1200 roku p.n.e. Po wyroku Sądu Najwyższego Andhra Pradesh z 2001 r., Który faworyzował astrologię, niektóre indyjskie uniwersytety oferują obecnie zaawansowane stopnie naukowe z astrologii hinduskiej. |
